‘Het bracht me een nieuw begin’

Wil je ons vertellen hoe je met Enroute in aanraking kwam?

Drie dagen per week werkte ik, toen mijn man plotseling overleed. Door de schrik ben ik 10 maanden thuis gebleven. Mijn leidinggevende gaf me de ruimte terug te komen wanneer ik wilde en ik bouwde mijn uurtjes rustig weer op. Totdat ik een terugval kreeg en weer een periode thuis kwam te zitten. Ik probeerde op mijn eigen functie terug te komen, maar het bleek te intensief. Er volgde een arbeidsdeskundig onderzoek en zo kwam ik in contact met Cora Komduur van Enroute voor een re-integratie spoor 2 traject.

Hoe zag de begeleiding er voor jou uit?

In het tweede spoor was ik ondertussen druk met de vragen Wie ben ik? Wat vind ik leuk? Dat werden de vragen waar we mee aan de slag gingen. Ik maakte een beroepentest en uit die test kwam een profiel naar voren. Samen met Cora bekeek ik een aantal vacatures. Wat zou er nog meer kunnen?

We zijn heel voorzichtig out of the box gaan denken. Dat vond ik echt heel spannend. Maar op een bepaald moment ging het stromen en kwam er ruimte voor de volgende stap: Ja, we kunnen kijken naar advertenties. We hebben een zoekprofiel aangemaakt en ik ontving allerlei vacatures die bij me pasten.

Wat we gedaan hebben is het schrijven van een sollicitatiebrief. Ook dat had ik al heel lang niet gedaan. Ik had 25 jaar in het ziekenhuis gewerkt. Veel was volkomen nieuw voor me. Het resultaat was echt heel mooi, compleet met pasfoto, competenties en een persoonlijk profiel. Vervolgens zag ik een advertentie bij een organisatie waar ik wilde werken. Ik heb het profiel nog een beetje aangepast en opgestuurd en ontving meteen een reactie. Dat was echt hartstikke mooi.

Ik heb eerlijk verteld dat ik bezig was met een re-integratietraject. De manager bij het nieuwe bedrijf zag dat als een kans: “oh, maar dan kunnen we het ook via je werkgever regelen”. Ik ben er 6 weken geweest. Als kennismakingsperiode. Na die 6 weken was het van beiden kanten helemaal oke. Cora heeft de bemiddeling en het contract verzorgd en bleef mij begeleiden. Inmiddels heb ik een jaarcontract gekregen. Het werk is echt ontzettend leuk!

Gefeliciteerd! Wat doe je nu?

Ik werk nu met gehandicapten met een verstandelijke beperking en begeleid hen in drie verschillende huizen. Dit past heel goed in een flexibel schema. Mooie werktijden, dichtbij.

Wat zou je nu zeggen tegen jezelf aan het begin van het traject? Of iemand die in jouw schoenen staat?

Dat je absoluut naar je eigen gevoel moet luisteren waar je zit. Dat je niet te snel moet willen. En geef duidelijk aan waar je zit. Al is dat wel lastig. Bibberig en totaal van de kaart kwam ik binnen. Het vertrouwen was zoek, in alles. En dat vertrouwen heb ik weer gevonden.

“Wie ben ik” was uiteindelijk een grotere dan de vraag “wat vind ik leuk”. Het is een zoektocht waar je doorheen gaat. Het grote verschil maakt dat ik een nieuwe start heb kunnen maken. Een nieuwe kans in een nieuwe organisatie. Een andere locatie geeft rust. Ik ben heel blij met een nieuwe start.